طلب شفاعت از غیر خداوند به این نحو که گفته شود اى اولیاء خدا در روز قیامت شفیع من در نزد خدا باشید تا از عذاب الهى در امان باشم، صحیح نیست و فقط باید طلب شفاعت از خود خداوند صورت گیرد و خصوصاً اگر طلب شفاعت از روح مرده اى که به برزخ منتقل شده، صورت پذیرد این عین شرک محسوب خواهد گردید.

پاسخ:

اولا- طلب شفاعت همان «طلب دعا» مى باشد یعنى ما از افراد موجه یا ارواح مقدّسه و یا ملائکه الهى مى خواهیم که براى ما طلب آمرزش و دعا بنماید، و طلب دعا و آمرزش از پیامبر یا صالحان امرى پسندیده است که وهابیون نیز در هنگام زنده بودن فرد آن را جائز مى شمرند.

* نیشابورى در تفسیر خویش در ذیل آیه شریفه «و من یشفع شفاعة حسنة یکن له نصیب منها...» مى گوید: شفاعت به درگاه خداوند همان دعا کردن شخصى مسلمان مى باشد.

* فخررازى در تفسیر آیه شریفه «و یستغفرون للذین آمنوا ربّنا وسعت کل شى رحمةً» مى گوید: این آیه نشان مى دهد که ملائکه انسانهاى گناهکار را شفاعت مى کنند. (تفسیر مفاتیح الجنان) پس اگر ما از فرشتگان چنین تقاضایى بکنیم مرتکب خلافى نگردیده ایم.

* همچنین خداوند به پیامبر مى فرماید: «واستغفر لذنبک و للمؤمنین و المؤمنات».

* نجارى در صحیح بابى دارد بنام «اذ استشفعوا الى الامام یستسقى لهم لم یردّهم».

ثانیاً- اینکه وهابیون عنوان مى کنند طلب دعا از فرد پس از مرگ او جایز نیست و لذا نمى توان از پیامبر یا ائمه یا سایرین پس از مرگ طلب دعا نمود، نیز نادرست است چرا که براساس آیات و روایات پیامبر و ائمه و شهدا و نظایر آنان با مرگ نمى میرند و بلکه زنده مى باشند.

* «و لاتحسبن الذین قتلوا فى سبیل اللّه اموات بل هم احیاء عند ربهم یرزقون».

* على (ع) پس از تفسیل پیامبر (ص) خطاب به ایشان فرمود:

«بابى انت و امّى اذکرنا عند ربک واجعلنا من بالک»، (نهج البلاغه- خطبه 235)

* ابوبکر نیز پس از وفات پیامبر، خطاب به جسد مطهر ایشان گفت:

«بابى انت و امّى طبت حیّاً و میّتاً واذکرنا عند ربکً» (السیرة الجبیه- 3/392)

ثالثاً- آنچه شرک محسوب مى شود و توجیه عبادى و توحید افعالى را مخدوش مى سازد آن است که ما وقتى طلب شفاعت از غیر خدا مى کنیم او را قادر بالاستقلال بدانیم و به جاى خداوند او را قرار دهیم و حال آنکه چنین نیست و ما تنها آنان را به واسطه آبرویى که در نظر خداوند دارند واسطه بین خود و معبود قرار مى دهیم.

* «والذین لایدعون مع اله الهاً آخر...» (سوره شریفه فرقان- آیه 68)

آیه اشاره دارد که اگر با خدا و هم عرض او دیگرى را بخوانید مشرک گشته اید.

* «و یعبدون من دون اله ما لایفرّهم و لاینفعهم و یقولون هولاء شفعاءنا عنداله» (سوره شریفه یونس- آیه 18)

باز ملاحظه مى گردد که بحث «عبادت غیر خدا» مطرح مى باشد و ملاک شرک عبادت غیر او مى باشد.

* «و اذ تخلق من الطینى کهیة الطیر باذنى نتنفخ فیها فتکون طیراً باذنى...» (سوره شریفه مائده- آیه 110)

در این آیه شریفه نیز دیده مى شود که اگر حضرت عیسى (ع) و یا سایر اولیاء الهى قدرتى دارند همه «باذن اللّه» مى باشد و هیچ کس از خود مستقلا قدرتى ندارد، لذا اگر ما با این دیدگاه از اولیاء الهى طلب دعا و شفاعت نمائیم مشکلى ایجاد نخواهد گردید.

نوشته شده در سه شنبه 87 مرداد 8ساعت ساعت 9:20 عصر توسط محمد نوروزی| نظر بدهید